Vipassana meditatiecursus

Bij aankomst in het meditatiecentrum begin ik zenuwachtig te worden. Wat staat me te wachten? 10 dagen lang 10 uur per dag mediteren... De twijfels beginnen toe te slaan. Kan ik dat wel volhouden? Fysiek en mentaal? 10 dagen lang niet spreken, lezen, schrijven etc. Je mag geen enkel contact maken met je medecursisten. (Ik kan je vertellen dat dat best lastig is als je samen een kamer deelt) En dan heb ik het nog niet eens over de reusachtige spinnen die ik al snel bij aankomst heb gespot. Ik mag dus niet gillen als er zo'n beest in mijn kamer zit. Onmogelijk! Nee nee alles gaat in nobele stilte. En tot overmaat van ramp is 1 van de voorschriften die je strikt moet na leven: het onthouden van het doden van welk leven wezen dan ook. Dus voordat de cursus echt van start ging heb ik al mijn moed bijelkaar geraapt en de kamer, gewapend met een wcborstel (tja je moet toch wat als je geen stofzuiger bij de hand hebt), spinvrij gemaakt. Dat was mijn eerste overwinning...

Het programma wordt 's ochtends in alle vroegte aangekondigd met een gong. Om 4.30 loop je in alle stilte samen met de andere cursisten richting de meditatiehal om de dag te beginnen met een twee uur durende meditatie. Wanneer de vogeltjes beginnen te fluiten en het licht begint te worden, weet ik dat de twee uur bijna om zijn. Pfff het was elke ochtend weer een gevecht om wakker te blijven. Al knikkebollend weet ik toch wakker te blijven.

Na het ontbijt en een uurtje rust, volgt een groepsmeditatie waarbij je een uur lang niet mag bewegen.
Ik kan je vertellen dat de pijn de eerste dagen echt verschrikkelijk is. Maar ik zet door en weet me er doorheen te slaan zonder ook maar een spiertje te verrekken. Tot mijn verbazing ontdek ik dat ik de pijn elke dag een beetje beter weet te doorstaan en dat jeuk nog veel vervelender is dan pijn. Wanneer de pijn en/of jeuk opkomen probeer ik me de woorden van Goenka te herinneren annica (oftewel alles komt en gaat, alles is tijdelijk).
Na vijf minuten de benen strekken en de stijve billen rust te geven volgt een twee uur durende meditatiesessie die je in de meditatiehal of in je eigen cel mag uitvoeren. Ja ja iedereen krijgt een eigen cel in de pagoda aangewezen. De cel is niet groter dan 1 bij 2 meter. Wat me als eerst opviel is dat de cel van de buitenkant op slot kan, niet van de binnenkant maar van de buitenkant! Echt super vaag. Gelukkg werden we niet opgesloten. Dat was een hele opluchting. De eerste keer in mijn cel moest ik in mijzelf lachen. De docent draagt ons op "Now go to your cell!" en iedereen volgt zijn instructie op zonder te protesteren. Wie gaat er in godsnaam vrijwillig in een isoleercel zitten?

Na de lunch en rust opnieuw een hele middag mediteren. 's Avonds is het leukste gedeelte aangebroken. Elke avond krijgen we een video te zien, waarin Goenka uitleg geeft over de techniek. Een erg aangename afwisseling na al het mediteren! En heel erg zinvol. Wanneer ik de techniek en de achtergrond begin te begrijpen, begin ik te begrijpen waar ik mee bezig ben en waarom (niet onbelangrijk). Na de laatste avondmeditatie ga ik moe maar voldaan slapen.

Ik heb de afgelopen dagen ondervonden dat het ontzettend moeilijk is om niet af te dwalen met je gedachte. 'Master your mind' is heel erg lastig! En als je dan eindelijk diep in je meditatie zit, laat er in eens iemand een keiharde scheet of boer! Niet een ingehouden windje of boertje, maar echt een keiharde scheet of boer vanuit de tenen. In India schijnt dat normaal te zijn. Ik blijf het onbeschofd vinden! En ik moet me opnieuw weer proberen te concentreren op mijn meditatie. Pfff het valt niet mee!
En dan heb ik het nog niet over de hitte gehad. Midden op de dag is het +/- 40 graden! Hoe kan je je uberhaupt nog concentreren in een meditatiehal die aanvoelt als een sauna? Het is in ieder geval niet moeilijk om sensaties te voelen want ik voel de hitte en zweetdruppeltjes over mijn lichaam stromen!

Maar er warem opnieuw overwinningen...Op een ochtend tijdens de groepsmeditatie voelde ik wat achter mijn rug langslopen. Het bleek een gekko te zijn. Mijn buurvrouw was ook al overeind gesprongen van schrik. We probeerden het beest met wat kussens naar buiten te jagen, maar hij vloog van links naar rechts. Uiteindelijk was ik het zat om achter dat beest aan te blijven lopen. Ik heb het beest met blote handen gepakt en buiten neergezet. Wat een overwinning! Die vipassana begint zijn vruchten af te werpen!
Maar toen er op een andere ochtend een rat in de meditatiehal liep, heb ik het toch aan iemand anders overgelaten!

Kortom de afgelopen 10 dagen waren afzien! Desalniettemin kan ik iedereen de cursus aanraden.
Ik vond het een hele bijzondere ervaring en een goede afsluiting van mijn reis door India.

Vanavond ga ik terug naar Delhi. En maandag vlieg ik terug naar Nederland (als er geen vulkanen uitbarsten...) Ik heb ontzetten veel zin om iedereen weer te zien.

Liefs Babette