still alive

Ondertussen heb ik India ook leren kennen van een minder aangename kant...

Maar eerst de bollywood film. "My name is Khan". Het was echt een goede film. Hoewel er voor de helft Hindi werd gesproken, was de film goed te volgen.
's Nachts ben ik met de sleepertrein naar Satna gegaan. 's Ochtends vroeg bijna mijn stop gemist. Van Satna met de bus naar Khajuraho, de stad die bekend staat om de erotische beeldhouwwerken (kamasutra). Het is maar een klein dorpje, maar ik had het idee dat ik juist daardoor meer werd lastig gevallen. Mensen zien je namelijk meerdere keren voorbij lopen. Een keer zei ik in een winkeltje "Mabe later", dat doe ik dus nooit meer! Die vent heeft me de rest van de tijd elke keer aangesproken als ik langs liep. "Ik heb op je gewacht! Je had beloofd terug te komen!" Het bezoek aan de tempels was een verademing, wat een rust! Behalve een enkeling die met mij op de foto wilde. Niet alleen Indiers maar ook een proffesor uit Korea wilde met mij op de foto. Het moet niet gekker worden!

Van Khajuraho heb ik een bus genomen naar Jhansi. Van daaruit kon ik een trein nemen naar Agra, de stad van de Taj mahal. De bus reis was een hele belevenis. Wat een slechte wegen! Ik werd echt van links naar rechts geslingerd, terwijl de buschauffeur de gaten in de weg probeerde te ontwijken. In Jhansi was het totaal onduidelijk welke trein naar Agra ging. Een indiase jongen heeft me geholpen. We hadden een hele snelle trein met heel erg weinig stops. Gelukkig stopte de trein wel op het station waar ik eruit moest maar. Ik moest wel midden op de rails uitstappen. Lekker handig met mijn zware tas uit de trein springen en dan weer op het perron klauteren. De Taj mahal was echt geweldig! Ik was heel erg vroeg opgestaan, dat was echt de moeite waard! Er waren niet veel mensen en het licht was prachtig tijdens zonsopkomst. Het rode fort was ook de moeite waard.

Op weg naar Jaipur ben ik beroofd in de bus. Ik had al een onprettig gevoel. De Indiase vrouw naast mij zat echt bovenop mij. Ik kon voelde haar constant tegen mij aan. Op een gegeven moment wilde ze van plek ruilen, zonder duideljk reden. Ze droeg een groot kleed waar ze haar handen onder had verborgen. Ik had het gevoel dat er iets in mijn handtas bewoog, maar dat kon haast niet. de rist en de klipjes waren goed dicht en ik hield de tas stevig tegen mijn lijf aan. Toch heeft ze mijn portemonnee eruit weten te graaien, want tijdens de lunchbreak waren mijn portemonnee en de vrouw verdwenen. Gelukkig was het maar mijn reisportemonnee met wat kleingeld, maar toch! Het gaat me om het idee! De mensen in de bus waren wel erg aardig en hebben de hele bus nog gechecked op mijn portemonnee.

Jaipur vind ik helemaal niets. De stad heeft geen sfeer. En de bezienswaardigheden vallen ook erg tegen. Na het voorval in de bus voel ik me ook niet erg op mijn gemak. Vandaag is het bekende olifantenfestival, ik hoop dat dat het een beetje goed gaat maken.
1 maart is het holi ( het kleurenfestival). Mensen adviseren op die dag binnen te blijven, omdat het gevaarlijk kan zijn. De gekleurde poeder waarmee ze gooien kan vermengd zijn zuurhoudende producten, waardoor toeristen in het verleden brandwonden opliepen.
Ik zit dus nog twee dagen in Jaipur.


Liefs