still alive
Door: Babette
Blijf op de hoogte en volg Babette
28 Februari 2010 | India, Jaipur
Ondertussen heb ik India ook leren kennen van een minder aangename kant...
Maar eerst de bollywood film. "My name is Khan". Het was echt een goede film. Hoewel er voor de helft Hindi werd gesproken, was de film goed te volgen.
's Nachts ben ik met de sleepertrein naar Satna gegaan. 's Ochtends vroeg bijna mijn stop gemist. Van Satna met de bus naar Khajuraho, de stad die bekend staat om de erotische beeldhouwwerken (kamasutra). Het is maar een klein dorpje, maar ik had het idee dat ik juist daardoor meer werd lastig gevallen. Mensen zien je namelijk meerdere keren voorbij lopen. Een keer zei ik in een winkeltje "Mabe later", dat doe ik dus nooit meer! Die vent heeft me de rest van de tijd elke keer aangesproken als ik langs liep. "Ik heb op je gewacht! Je had beloofd terug te komen!" Het bezoek aan de tempels was een verademing, wat een rust! Behalve een enkeling die met mij op de foto wilde. Niet alleen Indiers maar ook een proffesor uit Korea wilde met mij op de foto. Het moet niet gekker worden!
Van Khajuraho heb ik een bus genomen naar Jhansi. Van daaruit kon ik een trein nemen naar Agra, de stad van de Taj mahal. De bus reis was een hele belevenis. Wat een slechte wegen! Ik werd echt van links naar rechts geslingerd, terwijl de buschauffeur de gaten in de weg probeerde te ontwijken. In Jhansi was het totaal onduidelijk welke trein naar Agra ging. Een indiase jongen heeft me geholpen. We hadden een hele snelle trein met heel erg weinig stops. Gelukkig stopte de trein wel op het station waar ik eruit moest maar. Ik moest wel midden op de rails uitstappen. Lekker handig met mijn zware tas uit de trein springen en dan weer op het perron klauteren. De Taj mahal was echt geweldig! Ik was heel erg vroeg opgestaan, dat was echt de moeite waard! Er waren niet veel mensen en het licht was prachtig tijdens zonsopkomst. Het rode fort was ook de moeite waard.
Op weg naar Jaipur ben ik beroofd in de bus. Ik had al een onprettig gevoel. De Indiase vrouw naast mij zat echt bovenop mij. Ik kon voelde haar constant tegen mij aan. Op een gegeven moment wilde ze van plek ruilen, zonder duideljk reden. Ze droeg een groot kleed waar ze haar handen onder had verborgen. Ik had het gevoel dat er iets in mijn handtas bewoog, maar dat kon haast niet. de rist en de klipjes waren goed dicht en ik hield de tas stevig tegen mijn lijf aan. Toch heeft ze mijn portemonnee eruit weten te graaien, want tijdens de lunchbreak waren mijn portemonnee en de vrouw verdwenen. Gelukkig was het maar mijn reisportemonnee met wat kleingeld, maar toch! Het gaat me om het idee! De mensen in de bus waren wel erg aardig en hebben de hele bus nog gechecked op mijn portemonnee.
Jaipur vind ik helemaal niets. De stad heeft geen sfeer. En de bezienswaardigheden vallen ook erg tegen. Na het voorval in de bus voel ik me ook niet erg op mijn gemak. Vandaag is het bekende olifantenfestival, ik hoop dat dat het een beetje goed gaat maken.
1 maart is het holi ( het kleurenfestival). Mensen adviseren op die dag binnen te blijven, omdat het gevaarlijk kan zijn. De gekleurde poeder waarmee ze gooien kan vermengd zijn zuurhoudende producten, waardoor toeristen in het verleden brandwonden opliepen.
Ik zit dus nog twee dagen in Jaipur.
Liefs
Maar eerst de bollywood film. "My name is Khan". Het was echt een goede film. Hoewel er voor de helft Hindi werd gesproken, was de film goed te volgen.
's Nachts ben ik met de sleepertrein naar Satna gegaan. 's Ochtends vroeg bijna mijn stop gemist. Van Satna met de bus naar Khajuraho, de stad die bekend staat om de erotische beeldhouwwerken (kamasutra). Het is maar een klein dorpje, maar ik had het idee dat ik juist daardoor meer werd lastig gevallen. Mensen zien je namelijk meerdere keren voorbij lopen. Een keer zei ik in een winkeltje "Mabe later", dat doe ik dus nooit meer! Die vent heeft me de rest van de tijd elke keer aangesproken als ik langs liep. "Ik heb op je gewacht! Je had beloofd terug te komen!" Het bezoek aan de tempels was een verademing, wat een rust! Behalve een enkeling die met mij op de foto wilde. Niet alleen Indiers maar ook een proffesor uit Korea wilde met mij op de foto. Het moet niet gekker worden!
Van Khajuraho heb ik een bus genomen naar Jhansi. Van daaruit kon ik een trein nemen naar Agra, de stad van de Taj mahal. De bus reis was een hele belevenis. Wat een slechte wegen! Ik werd echt van links naar rechts geslingerd, terwijl de buschauffeur de gaten in de weg probeerde te ontwijken. In Jhansi was het totaal onduidelijk welke trein naar Agra ging. Een indiase jongen heeft me geholpen. We hadden een hele snelle trein met heel erg weinig stops. Gelukkig stopte de trein wel op het station waar ik eruit moest maar. Ik moest wel midden op de rails uitstappen. Lekker handig met mijn zware tas uit de trein springen en dan weer op het perron klauteren. De Taj mahal was echt geweldig! Ik was heel erg vroeg opgestaan, dat was echt de moeite waard! Er waren niet veel mensen en het licht was prachtig tijdens zonsopkomst. Het rode fort was ook de moeite waard.
Op weg naar Jaipur ben ik beroofd in de bus. Ik had al een onprettig gevoel. De Indiase vrouw naast mij zat echt bovenop mij. Ik kon voelde haar constant tegen mij aan. Op een gegeven moment wilde ze van plek ruilen, zonder duideljk reden. Ze droeg een groot kleed waar ze haar handen onder had verborgen. Ik had het gevoel dat er iets in mijn handtas bewoog, maar dat kon haast niet. de rist en de klipjes waren goed dicht en ik hield de tas stevig tegen mijn lijf aan. Toch heeft ze mijn portemonnee eruit weten te graaien, want tijdens de lunchbreak waren mijn portemonnee en de vrouw verdwenen. Gelukkig was het maar mijn reisportemonnee met wat kleingeld, maar toch! Het gaat me om het idee! De mensen in de bus waren wel erg aardig en hebben de hele bus nog gechecked op mijn portemonnee.
Jaipur vind ik helemaal niets. De stad heeft geen sfeer. En de bezienswaardigheden vallen ook erg tegen. Na het voorval in de bus voel ik me ook niet erg op mijn gemak. Vandaag is het bekende olifantenfestival, ik hoop dat dat het een beetje goed gaat maken.
1 maart is het holi ( het kleurenfestival). Mensen adviseren op die dag binnen te blijven, omdat het gevaarlijk kan zijn. De gekleurde poeder waarmee ze gooien kan vermengd zijn zuurhoudende producten, waardoor toeristen in het verleden brandwonden opliepen.
Ik zit dus nog twee dagen in Jaipur.
Liefs
-
28 Februari 2010 - 07:39
Wieteke:
Ha Babbelie,
Wat onuitstaanbaar dat die vrouw je portemonnee had gerold! Logisch dat jij je daarna minder op je gemak voelt. Maar gelukkig zijn er ook nog nog veel goede mensen.
Hier in Nederland lijkt het regenseizoen te zijn aangebroken, is het kabinet gevallen en moeten we deze week gaan stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Gek dat onze werelden nu zo veel van elkaar verschillen!
Succes nog even in Jaipur. Pas op voor opdringerige verkopers, zakkenrollers en zuurhoudende producten!
Liefs Wiet -
28 Februari 2010 - 08:42
Lotte:
Hoi Babette,
Wat balen dat je gerold bent! Gelukkig maar alleen een portemonnee en geen hele belangrijke zaken. Toch geeft het een onprettig gevoel. Gelukkig zijn er ook een heleboel aardige, niet zakkenrollende mensen in India!
Groetjes,
Lotte PtG -
28 Februari 2010 - 08:53
Arjan:
En veel plezier met de ambassadeur van Malawi. Dat verhaal komt de volgende keer hopelijk. Prachtig! xx -
28 Februari 2010 - 10:07
10é:
Lieve Babsies,
Leuk je even gesproken te hebben. Ga maar lekker op het balcon zitten met zijne excelentie uit Malawi en geniet van de olifanten. Dat zullen wel kleurrijke foto's worden morgen. Beter dan hier, want de regen blijft maar stromen. Nou ja, hoeven we de tuin ook niet te sproeien. Vanavond eten we met z'n allen bij Carla, behalve dan de buitenlandgangers.
De olympische spelen zijn voorbij, Sauerbrij heeft goud gewonnen op haar snowboard, de bobsleeers durfden de baan niet af en de ploegachtervolging op de schaats was weer naadje.
Wel goed blijven smeren met die zon!! We zijn wel een beetje jalours op je. Liefs Carla en Papsies. -
28 Februari 2010 - 11:05
Marloes:
Hooi!
Wat een verhaal weer!
Erg zeg dat ze dan toch nog je portomonnee weet te stelen terwijl je de tas zo stevig tegen je aan hebt. Oneerlijk!
Hopelijk is het een leuk olifantenfestival, ben benieuwd naar foto's daarvan!
En blijf dan idd maar binnen tijdens het kleurenfestival! Brandwonden, daar zit je niet op te wachten!
Nog even in Jaipur en dan op naar het volgende avontuur!
Echt heel knap hoe je het allemaal doet:)
Veel liefs Marloes
-
28 Februari 2010 - 11:31
Marie-helene:
Hoi Babette,
leuk om met regelmaat je ervaringen te lezen.Blijf genieten!
Groetjes Marie-Helene -
28 Februari 2010 - 12:35
Eveline Soede:
Dag meissie
Het houdt niet op het ene avontuur na het andere, heb je in je gewone mail gelezen dat de Nederlandse Ambasadeur je gemist heeft en hoopt je te mogen ontvangen voordat je weer naar Nederland reist? Ik hoop dat het je lukt hem te ontmoeten op 18 maart is de datum dat wij ons eerste afspraakje hadden nu alweer 42 jaar geleden, groeten van mij, eveline -
28 Februari 2010 - 16:04
Margit :
Wat heb je er prachtige foto's opgezet en wat leuk ook om die foto's van die straattandarts te zien! Ben benieuwd hoe 't olifantenfestival is geweest, wel lastig dat je morgen binnen moet blijven! Ik hoop dat je inmiddels weer van de schrik bent bekomen na dat incident met je portemonnee!
Sterkte en 'avontuur' maar weer lekker verder meis!
Lfs Margit
-
28 Februari 2010 - 19:04
Sophia:
Hoi babette,
Geweldig om wat foto's te zien, dan heb je er ook gelijk een beeld van hoe t er allemaal uit ziet...Tjoh die tandarts op straat, wat een verschil met ons landje...Jammer van die zakkenroller...Veel plezier met t olifantfestival....
Kijk weer uit naar je volgende verhaal
Liefs sophia -
01 Maart 2010 - 15:14
Oma Janneke.:
Lieve Babette. Je laatste berichten gelezen. Wat weer een hele belevenis.Ik kan me dit niet helemaal voorstellen.Blijf veel bewondering voor je hebben.In bed laat ik dit alles nog eens goed tot me doordringen.Beleef dit goed lieverd'het is iets wat je nooit zult vergeten.Veel liefs van oma en een dikke knuffel. -
07 Maart 2010 - 12:43
Stoffel En Agnes:
hoi Babette.......ongelooflijk he....je was er al niet gerust op, en dan kon zij toch je kleine beursje met geld ritselen....gelukkig kwam daarna, je leuke belevenis met de ambassadeur van Malawi.....je bent bewonderenswaardig, hoe jij door dit land trekt!!! Groetjes uit het zonnige (maar wel koude)Strijen
p.s. Arjan komt zometeen naar Strijen, dan zullen we wel weer meer verhalen van jou horen -
10 Maart 2010 - 19:08
PP:
Hi Babette,
Heerlijk je avontuurlijke verhalen.
Je begrijpt, dat wij in de praktijk wel gewend zijn aan mensen, die er een paar maanden tussen uit gaan (meestal om meer vruchtbare redenen !). Alleen komen die altijd even halverwege de vruchten van hun arbeid laten zien.
Verwen ons nog maar vaak met je mooie foto's en verhalen !
Big Hug PP
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
