Om namah shivaya

Zoals jullie kunnen zien heb ik eindelijk een computer gevonden waarop ik wat foto's kan uploaden. Het kostte me heel wat moeite en veel geduld, maar het is gelukt! De 'verboden' foto's van de ashram...

De weken in de ashram zijn voorbij gevlogen! Ik zit helemaal in het ritme van de ashram. Vroeg opstaan is geen enkel probleem meer. Het chanten (archana) 's ochtends vroeg vind ik heel erg bijzonder. De vrouwen en mannen chanten apart van elkaar. Inmiddels kan al aardig mee chanten en leer ik daardoor heel wat Indiase woorden. De bhajans in de avond zijn ook erg mooi. Zeker als Amma op het podium zit en meezingt! Op een avond zat ik daar mee te zingen en diep in gedachte verzonken, toen er plotseling en vrouw achter mij keihard begon te huilen en te schreeuwen: "Amma, Amma, Amma!" Ik schrok me rot!

Op bepaalde dagen komt Amma naar het strand om samen met ons, tijdens zonsondergang, te mediteren en te discusieren over bepaalde onderwerpen. De andere dagen word je geacht zelf te mediteren rond dat tijdstip. Zo zat ik op een avond op het strand, tijdens zonsondergang, met mijn ogen dicht naar mijn muziek te luisteren. Er waren heel erg weinig mensen op het strand. Plotseling kwam Amma zonder aankondiging op het strand. Ze ging pontificaal voor mij op de rotsen zitten. Ik had het eerst helemaal niet door omdat ik mijn ogen dicht had en mijn mp3 speler keihard aan stond! Ik luisterde net naar het nummer van Lady gaga 'Paparazi'. Hoe toepasselijk?! "I am your biggest fan. I will follow you until you love me!" Veel mensen in de ashram hebben namelijk echt een obsessie voor Amma! Uiteindelijk hadden steeds meer mensen door dat Amma op het strand was en werd het een 'gewone meditatie met Amma op het strand', maar het was wel bijzonder om zo dichtbij te zitten. Ik doe namelijk, in tegenstelling tot heel wat andere mensen, nooit zo veel moeite om het dichtst bij Amma in de buurt te zitten.

De ashram is echt een geweldige plek om een tijd te verblijven. Heerlijk! Je wordt door niemand lastig gevallen, zelfs niet door de Indiase mensen! Dat verandert direct als je je buiten de hekken van de ashram begeeft. Dan word je belaagd door riksjarijders die je mee willen nemen. En op straat wordt je de hele weg door mensen achtervolgd. Zo kwamen we op weg naar het strand een man tegen die zomaar mijn hand vastpakte en met ons mee bleef lopen, terwijl we hem toch duidelijk maakte dat wij geen behoefte hadden aan zijn gezelschap. Ook de schattige Indiase kindjes laten je niet met rust en vragen continu: "one pen? one pen?"

Een paar dagen geleden heb ik me gewaagd aan een workshop 'devotional dance' Op de poster stond beschreven dat we ademhalingsoefeningen en yogaoefeningen zouden doen, waarna we op bepaalde muziek zouden gaan dansen. Aan het einde van de sessie zou er een groepshealing plaats vinden. Het klonk goed! De workshop begon rommelig omdat we van lokatie moesten veranderen. Uiteindelijk kwamen we terecht op de rooftop, waar het veel te heet was om uberhaupt stil te zitten, laat staan te dansen! Degene die de workshop gaf stelde zich niet eens voor! Na 2 seconden ademhalingsoefeningen en yoga, werd er muziek opgezet en moesten we met onze ogen dicht gaan dansen. Gewoon de bewegingen maken die in je opkwamen. Na een aantal nummers mocht je, als je dat wilde, je ogen ophouden en door de hele ruimte bewegen. Tijdens het dansen mocht je ook geluid maken. Al snel begon een vrouw keihard te huilen. Een ander kroelde over de vloer en weer een ander begon dwars door iedereen heen te rennen. Mensen begonnen keihard te schreeuwen. Wat een kabaal! Ik was bang dat deze mensen mij gek zouden maken. Ik begon me erg te irriteren aan een aantal mensen. Vooral het meisje dat maar aan het rondrennen was. Op een gegeven moment had ze zelfs een schaar in haar hand en was ze aan het knippen in de lucht. Ik probeerde me af te sluiten van alle andere mensen, door wat meer in een hoek te gaan staan. Even dacht ik dat het een psychologische test was. Dat een aantal mensen acteurs waren en dat we later zouden evalueren hoe iedereen reageerde op elkaar. Uiteindelijk ben ik eerder weg gegaan, want het geschreeuw was niet om aan te horen. Achteraf hoorde ik dat ze eerder zijn gestopt omdat het inderdaad wat uit de hand liep en dat er geen groepshealing meer plaats had gevonden. Tjonge wat een ervaring!

Gisteren moest ik helaas mijn kamer verlaten omdat de eigenaar van de kamer terug zou komen. Had ik eindelijk een bed... Ik heb inmiddels een nieuwe kamer met prachtig uitzicht! Maar ik lig weer op de grond... Mijn kamergenootje, een fins meisje van mijn leeftijd, is wel erg aardig!

Zaterdag zal ik de ashram verlaten en verder gaan reizen.
Aan de ene kant wil ik heel erg graag meer van India zien en heb ik super veel zin om te gaan reizen en eindelijk al de plekken op te zoeken waar ik zoveel over gelezen en gehoord heb. Maar aan de andere kant heb ik het nog steeds heel erg naar mijn zin in de ashram. Amma verlaat op 9 februari de ashram voor een tour in het noorden van India.
Dus als ik behoefte heb aan een knuffel kan ik haar daar nog altijd opzoeken.

Zaterdagmiddag vertrek ik met de boot richting Alleppey. Het zal een mooie, maar lange reis worden, want de boot vaart dwars door de backwaters. Na twee dagen in Alleppey zal ik doorreizen naar Cochin. Vanaf daar vertrekt mijn trein naar het noorden (Patna). De treinreis zal 2 dagen duren! Wel spannend hoor zo'n lange reis in mijn eentje! Ik heb de meest luxe klasse geboekt (2AC sleeper). De ticket kostte 33 euro! Ik sta nog steeds versteld van de prijzen!

Zo nou zijn jullie weer helemaal op de hoogte!

Heel veel liefs vanuit het hete zuiden van India.